Terug naar huis

Kort maar krachtig. Zo zou ik deze vakantie omschrijven. De Faeröer is geen alledaagse bestemming en de beschrijving die ik zo lang geleden las…. wel die klopt niet. Feeëriek zou ik het hier zeker niet noemen. Wel buitengewoon ruw en daardoor ook bijzonder mooi. Maar niet iedereen gaat die schoonheid kunnen appreciëren. Wij houden er wel van. Zelfs van de mist en de regen, want die horen er gewoon bij. Het is hier gewoon nog puur natuur. Als je hier bij de locals informeert naar waar het wandelpad begint wijzen ze naar het dichtstbijzijnde poortje in de omheining. Als je dan vraagt hoe het pad naar je bestemming loopt, krijg je als antwoord dat er geen pad is. Je loopt maar en je volgt de weg die de schapen ook nemen. Of je volgt een omheining of een route die aangegeven wordt door een kegel van opeen gestapelde stenen. De oude verbindingswegen tussen de dorpen of de weg van het dorp naar de plaatselijke vuurtoren wordt namelijk zo bewegwijzerd. Om de ongeveer 50m heb je zo een kegel. Handig als er mist is. Nu zijn er geasfalteerde wegen en automatische vuurtorens. Niemand gebruikt de oude paden nog en daarom zijn ze er dus niet meer. Enkel de stenen kegels staan er nog en die kan je dus gebruiken om je op te oriënteren. Wat ook wel bijzonder handig is, is het GSM bereik. Overal waar wij kwamen had je ontvangst. Ook op de wandelingen. Dus als je in de problemen geraakt, bel je gewoon 112.

Het toerisme staat nog in z’n kinderschoenen en veel toeristen zijn er dus niet. In elk geval zijn er te weinig om de wandelpaden te onderhouden. Dat er mensen zijn die speciaal zouden komen om te wandelen, is als concept nog niet echt doorgedrongen. Of althans dat is de indruk die wij hebben. Dat er weinig toeristen zijn merk je ook aan de horeca (of het ontbreken daarvan). Je gaat hier zeker niet verhongeren maar je hebt zeker niet de keuze die je ergens anders gewend bent. Als je in Namibië aan “Dune 45” in de woestijn op de camping staat weet je dat er maar 1 restaurant is. In een havenstad (dorp) als Klaksvík verwacht je toch net iets meer. Daar staat tegenover dat er overal publieke toileten zijn (welke zeer netjes zijn), we in de hotels overal konden beschikken over een gratis snelle WiFi verbinding en het openbaar vervoer je vlot tot in de meest afgelegen dorpjes brengt. Alles heeft z’n charme en de mensen zijn hier bijzonder vriendelijk en behulpzaam. De meesten spreken ook Deens en Engels. Hangt een beetje van hun leeftijd af. Ouderen (60+) spreken bijna geen Engels maar alle anderen die we tegenkwamen wel.

En daarmee zit het er weeral op. Als er morgenvroeg geen mist is zitten we om 09.00 Hr alweer op het vliegtuig naar huis. Bedankt nog voor de toffe reacties. Zodra het foto album van deze reis online staat laat ik het jullie via deze weg weten.