Students gone home

Opnieuw een regendag en gelukkig zitten we alweer in de bus. Ditmaal naar Dunedin. De voorziene strandwandeling (Tunnel beach walkway) valt in het water wegens te gevaarlijk. Het is een steil pad en bij dit weer is dat te glibberig. We willen geen risico op gebroken ledematen lopen. Dunedin is een studentenstad. Ze trekt wat op Leuven in de zomer. De zomervakantie is hier net begonnen en de studenten zijn naar huis. Veel eethuisjes en Pubs zijn gewoon toe. Eerlijkheidshalve moet ik ook wel vermelden dat veel zaken op maandag hun sluitingsdag hebben. Net zoals bij ons. Of het morgen veel verschil gaat geven gaan we niet meer meemaken. Dan zitten wij in Christchurch. Dit maakt het wel een kalme avond.

Overdag, op weg naar Dunedin (Dunedin is de Gaelic naam van Edinburgh, deze stad werd ooit gesticht door Schotten) bezoeken we in de voormiddag Taiaroa beach head op het Otago peninsula. Hier nestelt de grootste (vliegende) vogel ter wereld, de zwart witte Konings Albatros. Het is tevens de enigste plek ter wereld (op het vasteland) waar er een kolonie Albatrossen is. In het visitor centrum krijg je heel wat uitleg over deze vogel en de gevaren die hem bedreigen. Het enige gevaar dat ons hier bedreigt is een welgemikte dropping van de vele zeemeeuwen die hier ook nestelen. We redden het echter en geraken terug in de bus zonder ongelukken.

’s Namiddags bezoeken we nog First Church, Dunedin public art gallery en het Dunedin railway station en brengen we de rest van onze tijd door met winkeltjes kijken in de winkelstraatjes.