¡No Pasarán!

Vandaag gaan we dus kijken of Mr Sauron thuis is. Mount Tongariro spuwde in elk geval het nodige vuur en Lava uit eerder deze week. Dat laat ons vermoeden dat Mr Sauron thuis is.

Maar eerst moet ik nog vertellen over onze gastheer Jerry. We slapen namelijk niet met 4 in onze chalet maar met z’n 5’ven. We zijn blijkbaar te gast bij Jerry en vannacht kwam hij ons een bezoekje brengen. Tom Cat hebben we niet gezien. We konden dus vannacht terug opstaan om onze reistassen dicht te doen en alle eten (chips, koekjes, trailmix, etc…) in de koelkast te stoppen.

Het is de bedoeling om vandaag de “Tongariro Crossing” te lopen maar dat gaat niet door. Een uitbarsting in 1 van de Tongariro kraters eerder deze week, belet dit. Er is een 3km veiligheids zone ingesteld (de uitbarsting heeft tot 2km ver lava en gruis gespuwd) en de crossing loopt voor een groot deel (9 km) door deze veiligheids zone. Tot 2 dagen geleden was de Crossing volledig gesloten maar nu mogen we al tot aan de “Emerald lakes” Hierdoor kan je de mooiste stukken van de Crossing toch zien: Red Crater, Blue lake en de Emerald lakes. Je kan 11 km van de 20 km lange Crossing lopen maar dan moet je terug langs hetzelfde pad. ¡No Pasarán! Dat is wel jammer omdat je alle moeilijke stukken al achter de rug hebt. De “Devils staircase” waar je van ongeveer 1100m hoogte naar 1600m gaat en nadien naar de Red Crater waar je dan op 1800m hoogte bent.

En wat blijkt bovendien: die Sauron tist geeft niet thuis. Doen we zoveel moeite om hem een bezoekje te brengen en zit hij leuk in Wellywood. Zo noemt men hier de Nieuw Zeelandse versie van Cannes. De buschauffeur van de shuttle (die ons vanmorgen naar het startpunt van de Crossing bracht) had ons nochtans verzekerd dat Sauron er zou zijn. Dit omdat het uitstekend weer is en dat dan de “Aurks” hem ook massaal komen bezoeken. De “Aurks” blijken een Orken soort te zijn die vooral bij goed weer naar de berg komen. En dit vanuit Auckland waar ze wonen. Althans toch volgens de chauffeur. De Aurks zijn mij niet echt opgevallen maar ik heb wel idioten gezien die in short, t-shirt en teensleffen naar boven wilden of steampunk Japanners die een poging deden om “the devils staircase” te beklimmen. Gekken genoeg dus op de flank van Mount Doom.

Vanavond gaan we eten in het hotel restaurant. 3 weken geleden zat dit hotel nog vol met mensen die op de flank van de 3de vulkaan (Mount Ruapehu) komen skiën. Skiën op de Etna bijvoorbeeld, een actieve vulkaan, kunnen we ons in Europa niet voorstellen. En actief is de vulkaan. Vorige nacht waren er 2 aardbevingen. De verwachting hier is dat Ruapehu dit jaar of volgend jaar nog zal uitbarsten. Moet wel een speciaal gevoel zijn te skiën terwijl achter je lava stroomt. :-)

Net dit verslagje gemaakt in het zonnetje op het terras van onze chalet. Met een goed glas Nieuw Zeelandse wijn en Mount Ngauruhoe (Mt Doom) op de achtergrond terwijl ik luister naar “When the lady smiles” op m’n iPod. Het leven kan goed zijn.