El floridita

Toch maar even het weer checken na gisteren: winterprik duurt 14 dagen, regen en sneeuw, langlauf pistes geopend, … in de Ardennen.

Heu.. sorry, foutje. Weer in Wellington: zonnig, 22°C, geen wind. Ja, dat wordt bakken.
:-) Sorry maar ik kan het niet laten.

We nemen vandaag een stevig English breakfast met alles erop en eraan. Dan zit je wel effetjes langer aan tafel maar nadien bespaar je tijd daar je niet echt een middagmaal moet nemen. Dat spaart dan tijd op het programma en dat is vrij gevuld.
Eerste stop is de “Botanic Garden”. Om er te geraken nemen we de Cabel Car. Een kort ritje overigens maar wel een steile klim als je het te voet doet. We doen de bush trail, bezoeken de “tree hut” en de “Begonia House” Met het zonnige weer een mooie wandeling. Eigenlijk zijn we nu terug beneden en kunnen we zo Wellington in. Maar nee, We hebben een retour ticket genomen voor de cabel car en gierig dat we zijn willen we dat ook gebruiken. Terug de berg op dus, misschien een beetje gek maar we lopen nu in een ander deel van de “Botanic Garden” en als toerist wil je zoveel mogelijk zien. Dus geen gezever en stappen maar. Waar de Cabel Car aankomt is een klein museumpje en een souvenir shop. Dat is een bonus. Niet het museum maar wel de shop. We zijn namelijk op zoek naar een paar goedkope cadeautjes. Gisteren tijdens het diner hebben we namelijk afgesproken dat iedereen een cadeautje koopt van maximaal 10 NZD. Daar gaan we op Sinterklaas dan om dobbelen. Tessa (die ook uit Antwerpen komt) en wij kennen dat niet. Maar alle Nederlandse dames kennen het gebruik wel. Blijkbaar doet men dit in Nederland vaker. Nu ons lijkt het alvast een leuk tijdverdrijf en in de giftshop kopen we dus onze cadeautjes. We komen er Gonie en Jan tegen die hetzelfde idee hadden.

Nu gaan we naar “Old St John Cathedral”. Dit is een volledig in hout opgetrokken kerk. Nadat in 1840 een aardbeving alle stenen gebouwen in Wellington verwoeste werd rond 1850 de kerk in hout gebouwd. Blijkbaar een goede keuze daar ze er nog altijd staat. Het is een heel gezellige kerk die enkel nog dienst doet voor ceremonies zoals huwelijken, dopen en begrafenissen. Naar de mis kan je er niet meer gaan.

Van hieruit lopen we langs de kade naar het Te papa museum. Je kan het een beetje vergelijken met het Mass in Antwerpen. Een heel diverse collectie verspreidt over 6 verdiepingen in een architecturaal modern en knap gebouw. De technologie die men er gebruikt is wel nog geavanceerder als die in het Mass. Hier gebruikt men 3D en hologrammen bij sommige displays. Dat zie je niet in het Mass. We komen er wel niet Smiegel tegen maar wel William, Tom en Bert. ;-)

Héhé, het culturele voor vandaag zit erop. Het is nu tijd voor een frisse pint. Nabij Te Papa is er een brewery “the warf”. Je kan er eten en drinken. Voor het eerste is het echter nog net te vroeg. We zetten ons op het terras aan de overkant van het gebouw lekker in het zonnetje. Nu is er alweer zo’n eigenaardig regeltje. Je moet namelijk zelf je bier gaan bestellen aan de toog maar je mag niet zelf met je drinken naar je tafel. Je moet dus bestellen, betalen en naar buiten gaan alwaar je het bier aan een ober geeft die het dan de straat overdraagt. Daar krijg je het terug en kan je naar je tafel gaan. Veel gekker hoeft het voor mij niet te worden, maar ik krijg bier en daar gaat het om.

Het diner nemen we op Cuba street in “El floridita” Het interieur en de sfeer doet me wel aan Havana denken maar verder is de zaak helemaal niet te vergelijken met “El floridita” in Havana. Ik had alvast een verwijzing naar Hemmingway verwacht maar die was er niet. Het eten is echter goed en de wijn uitstekend. Een Nieuw Zeelandse Pino noir die Earth’s end noemt. Hoe bedenk je het. Op het etiket van de fles is de Haka afgebeeld met figuurtjes en bijhorende tekst. Weird allemaal maar ook grappig.

Morgen gaan we naar de Marlbourgh Sounds op zuid-Eiland. Een zeer dun bevolkte omgeving waar men nog nooit van GSM of WiFi heeft gehoord, gaat het verhaal toch. De volgende update zal dus eventjes op zich laten wachten.